Waterdüörsken up de Upkamer

Plattdeutscher Küeraöbend im Heimathaus

Maria Geburt, sin de Nüëte guëd. So säg man wol. Män, wat het dat? Ganz eenfack! Dat het, dat de Tied dao is, wao nich blos de Nüëte, nä, auk de Appeln, Prumen, Päsken un wat süs aals noch an de Baime häng, riep sin. Dat het aower auk, dat de Hiärwst met Macht in`t Land infölt. De Hiärwst, de sienen grauten Farwenpot üöwer Busk un Heide uutschüt`t un de Baime un Bliäder, de ganze Wiärlt, bunt maolt. `N Gedicht kümp mi daoto in`n Sin. „Wat is de Hiärwst `n rieken Mann…“ Wu`t wieder gait, weet ick nich. Aower, vellicht is ja de eene of annere dao, de`t kennt. Of auk annere Hiärwstgedichte of Leeder. Wi küënt de ja Gunsdagg öüwer küern, wenn et Klock siëben wier het „Waterdüörsken up de Upkamer. Bes daohen, „haolt ju munter“.