Plattdeutscher Küeraobend im Heimathaus

Dat was ja nu woll nich so ganz richtig, wat ick dao`t lesde Maol üöwer dat Sorteeren von`t Papier schriëwen häbb. Dat Wichtigsde wao man dat Papier auk för brukde, so häbbt se mi bi`t lesde Waterdüörsken upklaört, dat harre ich doch ratzwegg vergiärten.
Man deih mit dat Papier auk noch wat anners. Et wöer in kleine Stückskes, `n Lück grötter äs `ne Hand breet, schniëden un nao dat kleine Hüsken bracht. Nao wecket? Fraog doch nich so daösig! Nao dat, wao in de Döer dat Hiärtken inschniëden is. Dao kamm dat Papier up`n Nagel un dann konn man sich daomit dat…Na, well`t nu noch nich weet de is nicht to helpen.
Ach ja, Waterdüörsken! An`n Gunsdagg klock siëben is et wier so wiet. Wi driärpt us äs immer up de Upkamer von`t Heimathus. Bis daohen, guëd gaohn.